Iedereen heeft het wel eens meegemaakt, je zit of loopt ergens rustig in de natuur, je bent in de tuin bezig of je bent iets anders aan het doen buiten. Je bent lekker bezig en alles gaat voorspoedig. Dan in 1 keer hoor je een gezoem in je oor. Je kijkt op en ziet iets kleins en zwarts voorbij je gezichtsveld schieten. Was het een vlinder? Was het een grote vlieg? Nee het is een bij. Je hebt per ongeluk de bij verstoord in wat zij aan het doen was en de bij is nu in een defensie modus. De bij probeer zichzelf in alle macht te beschermen en duikt op je af.
Je eerste reactie is om te vechten, je begint met je armen richting de bij te zwaaien om hem van je af te krijgen. De bij is echter veel te snel voor je maai bewegingen en ontwijkt de stoten die je probeert uit te delen. Je beseft dat dit niet werkt en besluit dan maar het hazenpad te kiezen. Je staat op en je begint weg te lopen. Nog steeds hoor je een gezoem achter je en je versnelt je pas. Totdat je bijna aan het rennen bent, en nog steeds hoor je de bij die zichzelf probeert te beschermen.
Dan probeer je je allerlaatste techniek die je in huis hebt, je stop met rennen en blijft zo stil mogelijk staan. Heel even hoor je nog het gezoem en dan is het weg. Heeft dit geholpen vraag je je af? Is het gelukt? Je kijkt voorzichtig om je en je begint terug te lopen, maar dan voel je wat in je nek kietelen, je weet gelijk wat het is. Je haalt een keer diep adem en vermand jezelf, je hebt een voorgevoel van wat er gaat gebeuren. De bij was op je kleding geland en langzaam in je nek gekropen. Toen de bij haar angel diep in je huid stak, vlamde de pijn regelrecht door je nek. Je klemt je tanden op elkaar en koortsachtig begin je te zoeken naar de bij. Je voelt de bij spartelen in je nek, half hangend aan het gifzakje. Wanneer de bij opvliegt, blijft de angel die voorzien is van weerhaken, achter in de huid. Hierdoor trekt de bij een deel van zijn ingewanden uit zijn lijf, waaronder het gifzakje. Helaas zal de bij de steek niet overleven.
Dit is mij ook overkomen en het was in een periode waarin ik niet lekker in mijn vel zat. Misschien rook de bij dat en wilde die mij op deze manier een les bij brengen. De bij was kwetsbaar en zij probeerde zichzelf te beschermen. Gek van ongerustheid had ze uitgehaald naar het eerste wat ze tegenkwam: mij. Bijen gedragen zich soms als gedachten bij mensen – ze hebben gevoelens en kunnen bezorgd zijn om dingen.
In die periode zat ik heel erg in mijn gedachten, vooral negatieve gedachten. Negatieve gedachten die ik eigenlijk niet wilde hebben. Ik begon ertegen te vechten, maar gedachten zijn net zo behendig en snel als bijen. Het volgende wat ik deed was ervan vluchten. Ik stortte mij doordeweeks volledig op mijn werk en in het weekend was ik helemaal bezetten om maar te gaan sporten. Hoe snel en ver ik ook wegvluchten de negatieve gedachten kwamen altijd weer net zo snel terug.
Hoe meer de afgelopen jaren ontdekte over de kleine verborgen wereld van de bijen, hoe beter ik wijs kon worden over de gedachten die ik had. Als je na het verstoren van de bij rustig had gebleven en de bij er had laten zijn, was het gezoem om je hoofd even vervelend geweest maar daarna was de bij ook rustiger geworden en weggevlogen. Zo heb ik dat nu ook met negatieve gedachten. Als je er 1 hebt laat het er maar zijn, net als bij de bij rond je hoofd, als je je ertegen gaat vechten of vluchten wordt het van kwaad tot erger. Dus bij een bij of een negatieve gedachten: blijf rustig, observeer zonder oordeel en geniet van het leven.
Mooi verwoord. Mooie twist in het verhaal.